Parki kulturowe są szczególną formą ochrony zabytków wskazaną w art. 7 pkt 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Zgodnie z przepisami szczególnymi wskazanej ustawy rada gminy, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, może na podstawie uchwały utworzyć park kulturowy w celu ochrony krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej.
W uchwale określa się nazwę parku kulturowego, jego granice, sposób ochrony, a także zakazy i ograniczenia, które mogą dotyczyć: prowadzenia robót budowlanych oraz działalności przemysłowej, rolniczej, hodowlanej, handlowej lub usługowej. Dodatkowo w uchwale można regulować kwestie zmiany sposobu korzystania z zabytków nieruchomych, zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, składowania lub magazynowania odpadów, umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną parku kulturowego, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego.
